Niet Wachten Tot Het Laatste Moment – Over Herinneringen, Foto’s en Liefde Voor Je Dier
Het idee van een ‘laatste fotoshoot’ klinkt op papier prachtig. Een waardige, liefdevolle manier om afscheid te nemen van je geliefde huisdier of paard. En dat kan het ook zijn. Maar de waarheid is dat het moment waarop je die shoot plant, vaak zwaar is. Emotioneel. Soms pijnlijk. Want je weet: dit is het einde. En hoe mooi de foto’s ook worden, ze worden automatisch beladen met dat besef.
Misschien zie je op die foto’s net iets te veel vermoeidheid in de ogen. Of merk je aan jezelf dat je krampachtig probeert te glimlachen. En dan vraag je je af: Is dit hoe ik hem wil herinneren?
Daarom wil ik iets meegeven wat ik zelf heb geleerd: wacht niet tot het einde.
Maak foto’s van de gewone dagen. Van de vieze modderpoten, de gekke sprongetjes in het weiland, de dutjes in de zon, de natte neus die tegen je hand duwt. Laat iemand een paar keer per jaar foto’s maken van jullie samen, zonder speciale reden. Gewoon omdat het leven nú gebeurt – en het verdient om gevierd te worden.
Want de mooiste herinneringen zijn de kleine momenten waarop je dier helemaal zichzelf is. Onbezorgd. Vol leven. En jij ook.
Dit jaar heb ik dat zelf ook heel scherp gevoeld. Ik heb afscheid moeten nemen van mijn lieve poezel. Ze werd ineens ziek, en binnen een week stonden we voor het hartverscheurende besluit om haar te laten gaan. Het afscheid komt altijd op een vervelend moment – het komt eigenlijk altijd te vroeg. Zo plotseling kan het gaan.
Wat ben ik dankbaar dat ik in de tijd daarvoor zóveel mooie foto’s van haar heb gemaakt. Gewoon met mijn telefoon – foto’s waarop ze lekker in het raam ligt, spinnend op mijn schoot, spelend met een touwtje – helemaal zichzelf. Die beelden helpen me om haar te herinneren zoals ze écht was: vol karakter, zacht, een beetje ondeugend.
Maar naast die spontane momenten maak ik ook bewust meerdere keren per jaar foto’s van mijn eigen dieren in de studio, of buiten aan een lijntje. Zo heb ik niet alleen de snelle kiekjes, maar ook echt mooie, tijdloze portretten als blijvende herinnering. Die geplande fotosessies zijn voor mij een manier om stil te staan bij hoe bijzonder ze zijn – niet alleen als het bijna voorbij is, maar juist tijdens hun leven.
Een fotoshoot op het einde kan absoluut waardevol zijn – een laatste eerbetoon, een dankjewel in beelden. Maar het is nog zoveel mooier als het niet de enige foto’s zijn die je hebt. Als je ook terug kunt bladeren naar herinneringen van blije, gezonde momenten. Naar de keren dat jullie gewoon samen waren, in alle eenvoud en liefde.